پورتال جامع گیلان


بادخوره

BAD-XURE تلفظ

پرنده ها دسته بندی


بادخورک از خانواده Apodidae بادخورکان و نام علمی اش Apus apus است. او را به زبان آلمانی Mauersegler به زبان انگلیسی Swift به زبان فرانسه Martient noir و به زبان ایتالیایی Rondone گویند. Apus melba بادخورک کوهی، Apus affinis بادخورک کوچک و Apus pallidus بادخورک دودی از دیگر گونه های این پرنده هستند. بادخوره که با مختصر تفاوت به شباهت پرستو است به دلیل موقعیت خاص بدنی می تواند بدون آنکه بال بزند ساعت ها بر دوش باد سوار شده و در ارتفاعات بالا بماند. او در حالت پرواز از حشرات تغذیه می کند، می نوشد و جفت گیری می کند. مواد لازم برای لانه سازی را از هوا می ستاند و مهم تر از آن در حال پرواز می خوابد. به ثبت رسیده که بادخورک در شب به طور دست جمعی تا ارتفاع 2000 الی 3000 متری اوج می گیرند و در همان جا بدون نیاز به بال زدن تا صبح می خوابند. بادخورک را به آلمانی بادخورک بنا می گویند زیرا لانه اش را با لعابی سریشم مانند متشکل از بزاق دهان و مصالحی که از هوا می رباید می سازد و برای ساختن آن از فوت و فن های بنایی استفاده می کند. در لانه 2 تا 3 تخم می گذارد. نر و ماده به توالی روی تخم می خوابند. دوره رشد جوجه ها طولانی است از این رو والدین با بذاق دهان سریشمی می سازند و جوجه ها را با آن به داخل لانه می چسبانند و با قی کردن در دهان جوجه آن را غذا می دهند. بادخورک در کلیه مناطق جهان بجز سرزمین های قطبی پراکنده است. مشخصات او به شرح زیر است: طول بدن 16.5 سانتی متر، پر های یک رنگ دودی مایل به مشکی با درخشش سبز متالیک در پوش پشتی و سرشانه ها، منقار سیاه، چشم درشت و خرمایی، لک سفید گرد روی چانه و گلوگاه، بال های بلند داسی شکل، دم دوشاخه کوتاه و پای قهوه ای روشن کوتاه. پای بادخورک به گونه ای است که امکان نشستن روی درخت، دیوار و سیم را از او سلب کرده است بدین لحاظ اکر اوقات شبانه روز را در هوا می گذارند.



apps