گردو از درختان روستایی گیلان است و در منازل شهری شمال بسیار به ندرت کاشته می شود. گیاه شناسان گردو را بومی گیلان نمی شناسند و به یک روایت از آبادی های گذشته جنگل ها و قراء شمال به یادگارمانده است. درخت گردو در سال هفتم کاشت میوه می دهد و ارتفاع آن از 30 متر تجاوز می کند. برگ آن خوش بو و دارای عطر مخصوص است. چوب گردو به دلیل استحکام در صنعت و خاصه در نجاری و مبل سازی مصرف می شود. میوه گردو سه پوسته و روغنی و خوراکی است. گردو از مصالح عمده خورش های فسنجان، رشتی، اناربیج، آغوزتره و از ترکیبات عمده زیتون پرورده است و کوبیده ی آن را لای رشته می گذارند و بنام خوشکار میفروشند. برگ گردو در روستا مصرف دارویی دارد. آغوز لز خانواده Jughandaceae (گردوئیان) و نام علمی آن Juglans regia است. این درخت را به زبان انگلیسی Walnut tree و به زبان فرانسه Noyer و به زبان آلمانی Walnusse و به زبان عربی جوز گویند.