این درخت زیبای جنگلی که به عنوان درخت زینتی در باغ ها و پارک ها و خیابان ها هم کاشته می شود غالبا در جنگل های کوچکی که زمین آهکی داشته باشد می روید و یکی از گونه های Sorbus (تیس) است. نام علمی آن Sorbus aria و از خانواده Rosaceae گل سرخیان می باشد. تنه درخت دیوالبالو جوان، خاکستری رنگ و صاف، تنه درخت کهن سال پوسته پوسته شده، رنگ شاخه سبز زیتونی، رنگ روی برگ بیضی تخم مرغی شکل سبز پر رنگ و رنگ زیر برگ سفید است. سفیدی پشت برگ به سبب کرک های خیلی ریزی است که به حفظ آب در برگ کمک شایان می نماید به همین علت است که دیوالبالو در نقاط خشک نیز مقاومت دارد. سفیدی پشت برگ در ماه آوریل یعنی موقعی که برگ جوان می‌ رود تا خود را بگسترد و بزرگ شود ظاهر می گردد. در پاییز گواینکه روی برگ دیوالبالو را خزان میزند و قهوه ای رنگ می کند حتی برگ مرده و از درخت افتاده آن نیز سفیدی پشت خود را حفظ می کند. مغز چوب درخت دیوالبالو قهوه ای سیر است چوب آن در نجاری و خراطی مصرف می شود. از چوب آن مجسمه های دکوراتیو و ظرف سالاد و امثال آنها می سازند. گل دیوالبالو خوشه ای است. هر گل 5 برگ سبز و 5 گلرگ سفید دارد. ته گل مثال ته گل گلسرخ بعد از پژمردن سیب می دهد. سیب گل محتوی بذر دیوالبالو است. بذر به وسیله پرندگان در جنگل پخش می شود. هر بذر مدت 18ماه زیر خاک می ماند و بعد از این مدت از خاک سر بر می آورد. دیوالبالو علاقه عجیبی به سماق کوهی دارد. این علاقه به حدی است که نه تنها در کنار سماق کوهی می روید بلکه با او ازدواج می کند. ثمره ازدواج دیوالبالویی به نام دیوالبالو سوئدی است. برگ سوئدی دو رگه تیز است و نقشی بین نقش برگ والدین خود دارد. میوه زیبا و خرمایی رنگ دیوالبالو گرد بیضی شکل است و 2 سانتی متر درازا دارد. تاج این درخت پیرامیدی است. ارتفاع آن تا 16 متر و قطر تنه تا 2 متر می رسد. این درخت را به زبان انگلیسی whitbeam و به زبان فرانسه Sorbier des alpes و به زبان آلمانی Silberbaum درخت نقره ای یا Mehlbeerbaum درخت توت آردی یا Weissbaum درخت سفیدار یا Adelsbeerbaum می گویند.